આંધળી દોડ...

ચાલતા ક્યાં આવડતું મને, દોડની રમત જીતતો ગયો..
હારેલી જ હતી જીવન રેસ, મેડલોની હાર કરતો ગયો...

મંજીલને પામવા છેટ, આકાશને આરપાર પહોંચ્યો..
એક એક ક્ષિતીજની બારીઓ ખખડાવી શોધતો ગયો...

જગદીશની પ્રત્યેક બનાવટથી લઇ એક એક કણમાં..
દરિયાના ઉંડાણે અટક્યા, જરાક આગળ હું ખોદતો ગયો...

વારસદાર હતો, ઋષિ અને કૃષિ સંસ્કૃતિનો હકદાર..
જંગલો મટાડ્યા, જંગલોની ઇમારતો ચણતો ગયો...

હતીજ આંધળી દોડ એની આ જગતની ઝંજાળોની,
જીવનનો રંગ ભૂલી બેરંગ દુનિયામાં દોડતો ગયો...