મનામણાં રિસામણાં વરસાદને

કે'વો માન મોંઘેરો -

હેં તું તો..

કરે સૌ કાલાંવા'લાં -

રીઝવવા તને..

વરસી જા ઘડીક -

મૂકીને માજા..

તો, સાતા થાય ધરાને-

ઓ રે.. વરસાદ!

 

ઘનઘોર ગોરંભાઈ બેઠો છો -

સીદને આ આડંબર, હેં?

દૂરથી ગર્જના કરે -

સમીપતાથી કેમ ડરે?

જો જે કોરો ન જાય શ્રાવણ -

ભીંજવી જા સૌનાં તન-મન..

તો, સાતા થાય ધરાને-

ઓ રે.. વરસાદ!

 

અનિમેષ જૂએ તારી વાટ –

મોરલા-ચાતક’ને બાળ.

ઝરમર ઝરતાં મેઘ નીર –

થકી તરસ્યાં ઝરણાં’ને ઘાટ!

પૂજન અર્ચન કર્યાં; કેટલાંય –

તૈયારી તને પોખવાને કરી.

તો, સાતા થાય ધરાને-

ઓ રે.. વરસાદ!

 

પ્રેમી પંખીડાંઓની હવે;

ખૂટી છે અખૂટ ધીરજ..

વસમો લાગે છે હવે તો –

પોરનો તપતો સૂરજ!

છોડ તારું ઘેઘૂર મિથ્થા –

એક હેલીએ ટાઢોરું કર..

તો, સાતા થાય ધરાને-

ઓ રે.. વરસાદ!