ઝાકળ
ઝાકળ
છું હકીકત તો પણ સપનું જેવું લાગે છે,
નાહક આ ડર, કેમ મને હંમેશાં લાગે છે!
પર્ણ પર બિરાજુ તો અસ્તિત્વ ચમકે,
ઉદક મહીં મારું અસ્તિત્વ નાશ પામે છે.
ભળી મુજમાં મહેક પ્રસરવા લાગે જોને,
બાગમહીં જાણે યૌવન ખીલ્યું લાગે છે,
પ્રિયેનું પ્રતિબિંબ એ મુજમાં નિહાળે,
સમજાય મને ત્યારે કોઈ પ્રેમમાં લાગે છે,
પ્રેમની એ રીત મને ઘણી પ્યારી લાગે,
સરખાવી મુજથી કોઈ પ્રિયને મનાવે છે,
જે છે, જેટલું છે, ઘણુ જ સુંદર લાગે છે,
ઝાકળ હોવું જ મને તો સાર્થક લાગે છે.