મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

નારીના રૂપમાં તું જનની થઈ અવતરી,
જાળવવા માણસનું કુળ
ડગલે ને પગલે મને આપ્યો સહારો,
જીવન આપ્યું અણમૂલ
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

પથરો જણ્યાની ટીકા પચાવી જઈને,
દીધો મને સાથ બેનમૂન
આકાશે ઉડવાને પાંખો મને આપી,
ટીકાને કરી ચકનાચૂર
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

પાલવ તળે મને તાપથી બચાવી,
પયપાને સિંચ્યું અમૃત
ધાવણની સાથે દીધા સંસ્કાર સારપના,
દીપાવવા બેય કૂળ
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

સઘળાં સગપણમાં મોંઘેરું સગપણ,
નિસ્વાર્થ ને એકલ અદ્દભૂત  
હૈયામાં અખૂટ ઝરો વહે વ્હાલપનો,
નિર્મળ સ્નેહલ નિજરુપ
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

એકે કવેણ મને પહોંચવા ન દીધું,
એણે કંઠે શમાવ્યું વિષ ખૂબ
ખમ્મા ખમ્મા કરી નેહથી નવાજી મારા,
મારગના કાંટા કીધા દુર
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

ઈચ્છાઓની એણે રંગોળી ચીતરી પછી,
રંગો ભરવાની દીધી સુઝ
એકે એક રંગથી ઉપસાવી મારી,
ભીતરમાં ભાતીગળ ઝૂલ
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

વિપત વેળાએ માંહ્યલો સંભાળી મને,
આપી છે ધીરજ અખૂટ
પતંગિયાના રંગો સમું ભીતર સજાવી મને,
મેઘધનુષ આપ્યું લખલૂટ
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

પીળચટ્ટા ચહેરાને લીલપ આપીને મારા,
હૈયામાં ભરી દીધું નૂર
સાચી સમજની સાન ભાન સમજાવી,
કીધું મને કે લે ખૂલ !
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

એના બલિદાનની તોલે ન આવે કોઇ,
ઈશ્વરને માથે એનું ઋણ
ઉઘડતા બીડાતા નયનોમાં આંજતી
વ્હાલપના અંજન અણમૂલ
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

ભણી ના તોયે મારી માવડીના
ભીતરમાં જ્ઞાનનો ઝરો ભરપૂર
વાંચતા ન આવડે અક્ષર એકેય
તોય ભીતરને વાંચી લે જરુર
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

આંગણિયે ઊભી નેજવા ધરીને
મારા આવવાની રાહમાં આતુર
કાંકરો ને રજોટી મનથી વીણીને
મારો રસ્તો ફેરવતી ધરમૂળ
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ

ચરણમાં એના હેતથી નમાવી
મસ્તકમાં ભરી લઉં ધૂળ
એના નયનમાં ભર ભર ફૂટતાં
અસીમ હેતના અંકૂર
રે મારી માડીના ઝાઝેરા મૂલ