વાદળોની સવારી.

એ દ્રશ્ય પર નજર પડતાં

આંખ ચોળી શું આ સત્ય ?

અજબ દ્રશ્ય હતું નજર સામે,

વૃક્ષો પર ઉગ્યા કે ઉતરી આવ્યા,

શ્વેત રૂ જેવાં વાદળો,

વાદળોની પાર ઉડતાં વિહંગો,

અદ્ભૂત કુદરતની કરામત,

આ અદ્ભૂત ક્ષણો,

વાદળોની આરપાર થઈ.

આભ પર પહોંચવા,

એક સીડી મૂકી,

હળવે હળવે પગથિયાં ચડી

પહોંચી ગયો વાદળો પર.

જાણે વાદળોની સવારી

અને જાણે 

મળ્યો સ્વર્ગનો દરવાજો.

પણ,

એતો ભાગ્યશાળી જ 

ખોલાવી શકે ને ?

આતો કુદરતની કરામત,

માનવ સહજ કુતૂહલથી,

આભે ચડી જોયો,

દુનિયાનો નજારો,

અચાનક,

પગથિયાં ઓગળ્યા હવામાં,

અને મન થયું,

જો વિહંગો સાથે,

ઊડું વિહંગ બની,

હા ! તો.. તો...

ત્યાં તો..

ધડામ.. અવાજ સાથે

થયો ધડાકો,

ખાટ પરથી નીચે,

અને આંખ પીડા સાથે ખૂલ્લી.

ઓહ!

આતો સ્વપ્ન હતું,

જો એ સાચું પડે,

પડી શકે ?