તૂટેલો બંધ છું...

હસ્તરેખાથી જ તો પાબંદ છું,
ભાગ્યથી વાંકો વળેલો સ્કંધ છું.

ચોતરફથી હું તૂટેલો બંધ છું,
તોય વ્હેતાં પૂરમાં અકબંધ છું.

‘હું’પણાનો છેદ ઊડે એ પછી,
હું જ મારો અંત ને આરંભ છું.

કોની સાથે કોણ ઊભો જોઈને,
ગોઠવણ જેવો જ હું સંબંધ છું.

મારી ગઝલો કોઈએ નહિ મૂલવી,
કોણ સમજે ? અટપટો હું છંદ છું.

હું જ મારા બાગનો માળી છતાં,
કેમ ઉપેક્ષિત હું ફરજંદ છું.