માણસ છું

સાદ પાડો કે ન પાડો; તોય હું મળતો માણસ છું.

સૃજનતાનું મ્હોરું પહેરી સૌમાં ભળતો માણસ છું.

 

સમાધિ લઈ બ્રહ્મ ન પામુ તો પણ સંત થવાયું,

પૃથ્વી પરની મેનકાઓમાં જો ચળતો માણસ છું.

 

આ હાથને કોઠે પડ્યું છે ભીડમાં કાયમ રહેવું,

વૈતરું કરીને ગધ્ધા જેવું માંડ રળતો માણસ છું.

 

ફૂંક - ફૂંકમાં લિજ્જત મળે ને સામે ખરતી રાખ,

સાવ ખાખી બીડી જેવો સળંગ બળતો માણસ છું.

 

ના તો હું નદી થઈને નિરવ શાંત રહી શકુ છું,

નર્યું નફ્ફટ ઝરણું થાતો હું ખળખળતો માણસ છું.