પાનખરનો વર્તારો

આ હશે પાનખરનો વર્તારો,
ઝાડ પર ખાલી થાય છે માળો.

આ કબર શું ફૂલોથી શણગારો,
મ્હેક મૂકી ગયો છે સૂનારો.

જાતને ભૂલવા એ ફેલાયો,
કોઈથી એટલે ન ભૂલાયો.

જીવ માફક ક્યાં સાચવો એને?
રોજ ભૂંસાઇ જાય પડછાયો.

કેમ આવ્યા કરે સપાટી પર?
મત્સ્યને શું છે જળનો મૂંઝારો?

શબ્દ કાગળથી ખૂબ મોટો છે,
હાંસિયામાં ભલે ધકેલાયો.