સ્મશાન

જીવનયાત્રાનો અંતિમ મુકામ એ સ્મશાન.

નાનાં મોટાં સૌને જવાનું તમામ એ સ્મશાન.

રાયરંકના ભેદ ત્યાં કદી નથી હોતા વળી,

દેહના વિલિનીકરણનું હોય કામ એ સ્મશાન.

પંચમહાભૂતમાં ભળી જાય છે રાખ થૈને,

જીવ ગુમાવે પોતાનું જ્યાંથી નામ એ સ્મશાન.

ચોળે ભભૂત નાથભોળા લૈને શબની રાખ,

શિવમાં જીવ ભળે છે બસ આમ એ સ્મશાન.

જાગે વૈરાગ્ય ક્ષણિક જીવતાંને જોયા પછી,

ગૃહાગમને આચરણ આમનું આમ એ સ્મશાન.

કોઈ તાંત્રિક કે વિદ્યામેલીના સાધકને સહાયક,

આખરે ના મળતું એને વૈકુંઠધામ એ સ્મશાન.