પરમ દર્દનું રણ

વહેતા આંસુઓની હદ તો પાંપણ સુધીજ  હતી
મૌન ડૂસકાઓની હદ તો અતિ ને અનહદ હતી

સ્પંદનોની આપ લે થયા પછી અચાનક શું થયું?
સ્નેહની ધરતી પર કયા કોઈ જ સરહદ હતી  

ક્ષિતિજની પાર મારી આ બાહો મેં ફેલાવી હતી
મને ખબર હતી તારી પ્રીત પણ અનહદ હતી

વિસ્તાર સમજણનો મર્યાદાના દાયરામાં જ હતો
બાકી તો જાલિમ જમાનાની જુઠી જદ્દોજહદ હતી

પ્રયાસ રહિત પ્રવાહ ને તું કેમ ન ખાળી શકી?
બાકી મારી ક્યાં કદી કોઈ જ કનડગત હતી  

"પરમ" દર્દનું રણ પણ થઇ ગયું છે નંદનવન
કે તને પામવાની જિદ "પાગલ" ને બેહદ હતી