તારા સહવાસે

તારા સહવાસે જાણે,
દસે દિશાઓ મારી પાસે આવી જાય છે,
વિશ્વ સમેટાઈને બધા રસ્તા મારી સામે ખૂલી જાય છે,
મારા આંગણામાં જ આખી દુનિયા ચિકકાર ભરાઈ જાય છે,
હું ક્યાંય એકલી નહિ ને, ક્યાંય એકલતા નહીં,
બસ લાગણીઓનાં ટોળે ટોળાં,
ના તો અંદર, ને ના બહાર,
બધું અહી બદલાઈ રહ્યું છે,
આકાર જાણે નિરાકાર બની રહે છે,
વૃક્ષો જાણે મને ખભેખભો મિલાવીને વાત કરે છે,
પેલું ગોરંભાયેલું આકાશ મારી છાતીએ વળગે છે,
ને હું - એને તને સમજીને વળગી પડું છું !

તારી સાથે રહીને હું દરેક વાતનો અર્થ જાણી શકી છું,
પેલું કૂણું પાંદડું થોડુંક હલે તો એના સ્પર્શનેય હું માણી શકી છું,
બહાર વિસ્તરતા આકાશનો ખીલેલો કુમળો તડકો,
પેલી બાલ્કનીએથી મને અડકી જાય ત્યારે હું તને અનુભવું છું,
એનાં અડકવાથી સામી દીવાલે છાયામાં દેખાતી હું
જાણે તું જ હોય એમ હું એને  અનુભવી શકું છું,
શક્યતાઓને આંબી જવા ઘેલી હું
સાતેય પહાડોને એક કૂદકે ફંગોળી દઉં,
ને સાતેય દરિયા - જેમ દોડીને તને બાથે ભરું- એમ ભરી લઉં મારામાં,
હું વિસ્તરું તો બસ તારામાં,
હું સમેટાઉં, તો બસ તારામાં,
શક્યતાઓના બધા સીમાડા તારી પાસે આવીને અટકે,
હું તુચ્છ એક કણ  બનું, એક પિચ્છ બનું,
કે તારા પરસેવાની એક બુંદ,
તને બસ વળગી જ રહું અનંત...

શક્તિ કે દિવ્યતા એ સઘળું તારામાં જ પામું હું,
જીવન-મૃત્યુની હારમાળા
ને માળાના મણકા - બધે બસ જપું તને,
બસ જપું તને...

તારી ને મારી એક જ છે રેખાઓ હથેળીની,
ચાલ હાથમાં હાથ લઈ સમેટી લઈએ એકબીજાને,
અંતિમ શ્વાસે મારા, કેશ ગૂંથજે તું મારા,
અને લેજે ચેહરો મારો એ જ તારી હથેળીમાં,
હવે બસ એ જ નિયતિ બાકી છે...