ગઝલ

માધરા ને ખેડતા ને વાવતા,
ખેતરો  માંરાતવાસો ગાળતા

ઢોરસ ઢાંખરને તબેલે પાળતા
દુધ માખણ નો ધરોબો રાખતા

જોતરી  ખેતિ  પકાવી જાતને
ધાન ખાવાને જગતને આપતા.

ૠણ માથે લઇ કરજના ભારને,
કેટલું તારણ કરજનું તાંણતા.

છોકરા  છૈયા  ભણાવાને કરી
કામ  ધંધા ની  ઉમીદે દોરતા.

ખુબ  સાદું  ખુબ સીધું જીવવા,
આકરા તાપે શરીરો બાળતા.

વેઠતા  સાટા પ્રથાના ભારને
લગ્ન  ગાળા  પણ દબાણે માંણતા.

જીવવા સુખા વરસના કાળમાં,
ગામ ચોરાએ ગપાટા મારતા.

એટલું હળવું નથી આ જીવવું,
શું કરો માસૂમ હ્રદયને બાળતા.