બંધ મુઠ્ઠીમાં ભરેલું આભ

બંધ મુઠ્ઠી માં ભરેલું આભ લાવે છે,

દીકરી ક્યાં કોઈ ખાલી હાથ આવે છે,

હાલ મારા જોઈ આભ આંસુ વહાવે છે,

પણ બધા સમજે છે કે વરસાદ આવે છે,

જે સ્વયં ભટકી રહ્યાં છે દરબદર અહીંયા,

તે બધાં લોકોને શું રસ્તા બતાવે છે,

એટલે માગું છું હું કઠણાઈ કાયમ ની,

એ કૃપાળું યાદ બસ દુઃખમાં જ આવે છે,

જિંદગી મહેબુબ એવો કૈફ છે કે જે,

નિત નવા સૌ નાચ માણસને નચાવે છે.