વાદળ વરસતાં થૈ ગયાં

કવિતા ઈ તું

 

 

ખુદ ખુદા બક્ષે નજાકત નેણ હરખતાં થૈ ગયાં,
જ્યાં કરી સરખામણી તન આ ઉતરતાં થૈ ગયાં.

ચાહવા લાગ્યો છું દીવાનો બનીને જ્યારથી,
ને ખબર ના રૈ  નયન ક્યારે ભટકતાં થૈ ગયાં

સ્પર્શ એવો તો અનાયાસે થયો જ્યાં ગાલ પર,
ત્યાં હ્દયમાંથી પ્રણય મોજાં ઊછળતાં થૈ ગયાં.

ગાઢ બન્યો પ્રેમનો અવસર અમારા સંગમાં,
ત્યાં વદન જાણે વદન સાથે મુલવતાં થૈ ગયાં.

છે મિલન આજે "કસક"ને"કાસ"નું એકાંતમાં,
પ્રેમના સાક્ષી બની વાદળ વરસતાં થૈ ગયાં.