આ દશા

આ દશા સાચું કહું? સ્હેજે ય પરવડતી નથી,

પીડ હોવાની હવે કેમે કરી ટળતી નથી;

 

એક દરિયાને બધી યે વાતમાં વાંધો પડે!

તંગ આવીને નદી એમાં હવે ભળતી નથી;

 

રેલના પાટા સમી બે જીંદગી દોડી રહી!

જોજનો કાપે, પરસ્પર કોઈ દિ' અડતી નથી;

 

એક ઈચ્છાને ખબર નહિ રોગ શો લાગુ પડ્યો!

છે પથારીવશ, હવે સ્હેજે ય સળવળતી નથી;

 

પાંપણોની પાર એક કૂવો હતો, ડૂકી ગયો!

આંખ સૂકાતી રહી કે હું? ખબર પડતી નથી;*

 

જીવવાનું હોય ત્યારે જીંદગી ઓછી પડે!

ને કરું જો આશ મરવાની, તો એ ફળતી નથી.