હતો !

બે ઘડી માટે જમીનથી વેંત બે અધ્ધર હતો,
મારી માનો હાથ જયારે મારા ખભ્ભા પર હતો !

દુશ્મનો ફૂલો લઈને હારબંધ ઊભાં હતાં,
એય કાતિલ દોસ્ત, તારા હાથમાં પથ્થર હતો.

સાવ સાચો પ્રેમ મારો ક્યાંય સાબિત ના થયો,
એની નફરતનો પુરાવો એટલો નક્કર હતો !

આપણા સંબંધનો આ તે કેવો વસમો સમય !
આપ બીજાના ઘરે ને હું તમારે ઘર હતો.

તું નહોતી એ ક્ષણો પણ સાવ ખાલી ક્યાં હતી !
પાંદડા ન્હોતા ને જાણે ઝાડમાં મર્મર હતો.

આદમી, તું આદમીની હદમાં રહીને બોલજે,
યાદ કર, કે એક દિવસ તુંય પણ બંદર હતો !

જાતને દૂલ્હો ગણીને જિંદગી જીવ્યો 'નિનાદ',
જિંદગીની જાનનો હું આમ તો અણવર હતો !