ટુટનારા મન

ટુટનારા મન વલણ ને સાંધતા,

કામના ભારણ બધાંને બાંધતા.

 

રૂપ સુંદર લોક નજરો ભાળતું,

આયના સામે ધરીને જાંખતા.

 

આસરે જીવી જવાની ખોજમાં,

બાર ફાટે તેર બખીયે સાંધતા.

 

આંખની કમજોર દ્રષ્ટિ થઈ ભલે,

ભાળવા નજરો જમાવી નાંખતા.

 

નુર પરદામાં ગયું ફેશન ધરી,

રૂપને કાળા નકાબે ઢાંકતા.

 

જીવવાની પણ મથામણ ચાલતી,

તન શરીરો હાથ પગથી કાંપતા.

 

મન હજુ ભમતું પ્રણયની ચાહમાં,

સાંસથી માસૂમ ભલેને હાંફતા.