‘શૌર્ય’ ક્યાં જાય?
‘શૌર્ય’ ક્યાં જાય?
હું બીમાર હોવ
અને તું લોટો પાણી લઈ નજર ઉતારે,
બીમારી ઝટ કરતાને ભાગી જાય..
તું જ બોલ હવે આ ‘શૌર્ય’ ક્યાં જાય?
હું બીમાર હોવ
અને તું લીંબુનું શરબત બનાવી આપે,
તાજગી ઝટ મારામાં આવી જાય,
તું જ બોલ હવે આ ‘શૌર્ય’ ક્યાં જાય?
હું બીમાર હોવ,
તું માથે મીઠાના પાણીના પોતા મુકે,
માંદગી ઝટ કરતીને નાસી જાય,
તું જ બોલ હવે આ ‘શૌર્ય’ ક્યાં જાય?
હું બીમાર હોવ,
તું મીઠામાં બાફેલા મગ બનાવી આપતી,
કડવા મોઢે સ્વાદ સ્વાદ આવી જાય,
તું જ બોલ હવે આ ‘શૌર્ય’ ક્યાં જાય?
હું બીમાર હોવ,
તું ખોળે સુવડાવી ગોળી પીવડાવતી,
હાથ તારો અડકેને મીઠાશ આવી જાય,
તું જ બોલ હવે આ ‘શૌર્ય’ ક્યાં જાય?
હું બીમાર હોવ,
તું મને તેડીને ફરતી એ હજુ યાદ છે,
રાજા હોવ એવો રૂઆબ જામી જાય,
હું બીમાર હોવ,
તું ખાતી નહીં,
કેટલીય બાધાઓ, મંદિર અને પૂજાઓ,
જેથી આ ‘શૌર્ય’માં જીવ આવી જાય,
તું જ બોલ હવે આ ‘શૌર્ય’ ક્યાં જાય?