નભ.

પિતાની છત્રછાયા સમ સૃષ્ટિમાં શોભતું નભ.

દિવસરાત અવનીને સદાકાળ એ ઢાંકતું નભ.

ચાંદો સૂરજ એનાં નેત્રો સમ ચમકનારા કેવા !

તારલિયાની જમાતે નિશાસંગ એ ઓપતું નભ.

પ્રભાતે રવિકિરણો સંગાથે જગને જગાડનારું,

વાદળ સહારે વર્ષાૠતુ ટાણે એ વરસતું નભ.

વર્ષાવિદાયે સૂરપ્રકાશે ઇન્દ્રધનુના સપ્તરંગથી,

ધરાને રીઝવવા રખેને સાજને એ સજતું નભ.

ગ્રીષ્મકાળે થૈ નિરભ્ર જાણે એકલવાયું ભાસે,

સીધાં કિરણો ભાસ્કરનાં ધરાને એ ધરતું નભ.

કડકડતી ઠંડી શિયાળે ના કોઈ નભ નિરખતું,

રજનીરાણીની સંગાથે શકેને ચમન કરતું નભ.

ગ્રહણવેળા શશીસૂર્યની વ્યોમ મધ્યે સરજાતી,

થૈ અણોહરું એકલપંડે ભયંકર એ ભાસતું નભ.