અસ્તિત્વ
અસ્તિત્વ
આજ કોઈના
ચહેરાનું નૂર જોઇને
યાદોની તીવ્રતા ઘેરી બની
મારા અસ્તિત્વના કણેકણમાં
હજારો વીંછીના ડંખ જેવી
રોમ રોમ વ્યાપી ગઈ છે હવે
યાદો તને જોઈ ને ઘેરાઈ ગઈ
વાદળ બની ગઈ આંખો
પવનની દિસામાં મીંટ મંડાયેલી રહે
આંસુઓ વહેણ બનીને નીસરે છે
નદીઓમાં ને દરિયા તરફ
તારી વિશાળતાને તાગવા,
હથેળી માં ઝીલાય છે સરોવર
ટહૂકાઓ મોરના કલેજા કોરે
મનનો માળો બંધાય છે
હિંચકાની જેમ ઝૂલાવે
બસ બધે જ દેખાય
જલ સ્થળ અને અવકાશમાં તું
અને વિલાઈ જાઉં હું