ભોંકાતો ગયો

સોય થઈ તું છોને ભોંકાતો ગયો,

ફૂલ થઈ હું તોય ગૂંથાતો ગયો.

 

વિશ્વને ગજવે છે જે અખબાર થઈ,

એ જ તો પસ્તીમાં બંધાતો ગયો.

 

તે છતાં એ કાળો ને કાળો રહ્યો,

તાપમાં પડછાયો ધોવાતો ગયો.

 

આજ માણસ પણ બની ગ્યો છે રહસ્ય,

જે અનુભવથી ઉકેલાતો ગયો.

 

જિંદગીમાં ધાર આવે એટલે,

હુંય પેન્સિલ જેમ છોલાતો ગયો.