વતન મારું

પ્રાણથીય અધિક પ્રિય લાગે મને વતન મારું,

પામ્યો કેટકેટલું જ્યાં રહી એને હો નમન મારું,

ધરી જન્મને વિતાવ્યું શૈશવને વળી યૌવનને,

પામ્યા પરમ મિત્રો વિકસવા એ હો ગગન મારું,

મારી શાળાને ચોતરે રામમંદિરે સૌને મળવાનું,

સ્વર્ગથી પણ મહાન લાગે મને એ રતન મારું,

રસ્તે રસ્તે પગ માંડતાં પથ પણ ભાવ પૂછતાં,

જ્યાં થયું બહારથી એકાએક આગમન મારું,

ધન્ય ધન્ય એ ધરા ધૂલિ શિર ધરવી રહી મારે,

મહેક માટીની રહી આવકારી લાગે સદન મારું.