દર્દ ની જાહોજલાલી
દર્દ ની જાહોજલાલી
તમે મને આપેલા દર્દની આ કેવી સરસ મજાની જાહોજલાલી છે,
મારા આ હસતા ચહેરા ઉપર બસ એની જ આ ચમકતી લાલી છે,
બસ એક જ અટકળમાં વાસંતી સ્વપ્નાઓ મહાલતો રહ્યો હું સદા,
ને આશાના જંગલમાં મસ્ત મોસમ પાનખરની હજુયે ફૂલીફાલી છે,
ને ભર વસંતે હું હજુ સુધી નથી ભૂલી શક્યો એ કંટકોના વૈભવને,
જરા યાદ કરો-તમારા હાથે મળેલાં ગુલાબોની એ મહેરબાની છે,
અચાનક વગડાના શાંત શાંત પડઘમની વચ્ચે આ પગરવ કોનો?
શાયદ મેં જ આરખેલા પુષ્પો વચ્ચે થી એકાદ ટહુકો હજુ બાકી છે,
ને આ ક્ષિતિજ હરખાતી રહી મનોમન મનનાં મરુસ્થલમાં અનહદ,
સામે ઊછળતો આ ઝાંઝવાનો અફાટ સમંદર ને આ પ્યાલી ખાલી છે,
એક અંતિમ ઉમ્મીદ ઉગી અચાનક એક અંજાન સાથીના સહકારની,
ભીડ ચીરીને પહોંચીને જોયું તો ખુદ તન્હાઈ જ એ સાથીની સાથી છે,
ને મારી જુઠી જ એક તમન્ના એ રહી મલમની એની પાસેથી "પરમ",
કે ઝખ્મો દેખાડ્યા જેને મેં-હાલત એની જ મુજ "પાગલ"થી કફોડી છે.