બને

પારકાથી સ્હેજ હટવાનું બને,

ખુદથી ખુદને રોજ ભળવાનું બને.

સ્પર્શમાં કાયમ હશે માસૂમિયત,

તો જ પરપોટાને અડવાનું બને.

રાત ભર અંધારની દોસ્તી કરી,

ને વગર દીવા એ બળવાનું બને.

ભીંત આવી એકલી ઉભી રહી,

આંખથી એ ચિત્ર કળવાનું બને.

વાંક મારો કુંડળીમાં કાઢશે,

ભાગ્યમાં એનું ફળવાનું બને.

પાંપણે આવી ટકોરા આપજો,

સ્વપ્નમાં તો સ્હેજ અડવાનું બને!

શબ્દ મારા એ હૃદયથી વાંચશે,

એટલે 'આભાસ' લખવાનું બને.