ગોરી તારાં નેપુર

ગોરી તારાં નેપુર રણઝણ વાજણાં રે,

વાજ્યાં કાંઈ માઝમ રાત મોજાર;

સૂતું નગર બધું જગાડિયું

તે તો તાહરાં ઝાંઝરનો ઝમકાર.

સેજલડી ઢંઢોળી હું પાછી ફરી રે,

પિયુડો તે પોઢ્યો પાડોશણ પાસ;

એક ને અનેક વહાલો મારો ભોગવે રે,

અમને નહિ અમારાની આશ !

કૂવો હોયે તો ઢાંકીને મૂકીએ રે,

સૈયર ઢાંક્યો ક્યમ જાય ?

મનનો માન્યો હોય તો કાઢી મૂકીએ રે,

પરણ્યો કાઢી ક્યમ મૂકાય ?

મારે આંગણે આંબો મહોરિયો રે,

ગળવા લાગી છે કાંઈ સાખ;

ઊઠો ને આરોગો, પ્રભુજી પાતળા રે !

હું રે વેજું ને તું રે ચાખ.

મારે આંગણે દ્રાક્ષ, બિજોરડી રે,

બિચ બિચ રોપી છે નાગરવેલ;

નરસૈંયાનો સ્વામી મંદિર પધારિયો રે,

હૈયું થયું છે કોમળ ગેહેલ.