દોસ્તી

ઉછળતી, કુદતી, પછાડતી, સરિતા ધસમસતી,
તેને વણી લેવાય એકજ શબ્દમાં, એ “દોસ્તી”.

દરિયામાં ગોતાખોર બની, રોજ શા માટે જાવું?
જગમાં હીરા કહો, માણેક કે મોતી, એ “દોસ્તી”.

નથી સીમા કે નથી રેખા, ક્યાં છે જબરદસ્તી?
અસીમ વહ્યા કરતી મજાની કસ્તી, એ “દોસ્તી”.

ચડતી, પડતીમાં સખત દીવાલ કદી ના ખસતી,
ખભેખભા થાય એક, ને મળે જે મસ્તી, એ “દોસ્તી”.

નામું નથી, હિસાબ નથી કે નથી કોઈ પસ્તી,
ફક્ત એકજ હોય છતાંય લાગે વસ્તી વસ્તી, એ “દોસ્તી”.