ઘા

કટારના ઘાને હળદરના લેપથી છુપાડી ચાલુ,

વાણીનો વજ્રઘા હું કેમ કરી સંતાડું ?

ચહેરાને તો હું બુરખાથી ઢાંકું, પરંતુ,

આંખોને તો પાંપણનો જ સહારો,

ફરું ક્યાં સુધી નજરો છુપાવી ?

માનના કોઈક ખૂણે ભરાઈ ગયેલો એ સમુન્દર,

ધોધમાર વરસાદ બની વહી ગયો,

બસ આ,

વાણીનો વજ્રઘા હું કેમ કરી સંતાડું ?