સાંભળો !
સાંભળો !
સાંભળો...!
આખર જો તારલાં ટમટમતાં હોય;
કે પછી; બળતાં હોય પતંગાઓની જેમ,
કે સૂર્યની જેમ,
કોઈકને તો હોતી હશે એની જરૂર ?
કોઈક તો ઇચ્છતું હશે એમનું હોવું ?
કોઈક તો ઓળખતું હશે એ -
મોં પર પાછા ઉડતાં
થૂંકના છાંટાઓને હિરલાઓ સમ !
અને બપોરની ધૂળની ડમરીઓમાં,
જોર લગાવી પહોંચી,
છેવટે જતું હશે પ્રભુ પાસે,
કદાચ એને પહોંચવામાં,
મોડું તો નહીં થયું હોયને ?
રોઈ-કકળી, એનો મજબૂત હાથ ચૂમી,
પ્રાર્થનાઓ કરતુ હશે,
કે : એની ઉપર કોઈ-ને-કોઈ તારો તો અવશ્ય રહે જ !
સોગન ખાતું હશે કે : તારલાં વિનાના
એના દુ:ખ સહેવાશે જ નહીં !
ત્યાર પછી ચાલી નીકળતું હશે;
ચિંતિત પણ, બહારથી શાંત !
કહેતું હશે એ કોઈકને - હવે બધું બરાબર ?
ભય તો નથી લાગતો ને !
સાંભળો !
તારલાંઓના ટમટમવાનો,
કૈંક તો હોતો હશે અર્થ ?
કોઈકને તો હોતી હશે એની જરૂર !
કાંતો પછી બસ જરૂરી હોતું હશે
રોજ સાંજે છત ઉપર એક તારકનું
ચમકવું !
(રશિયન કવિ વ્લાદિમીર માયકોવસ્કીની કવિતાનાં અંગ્રેજી ભાષાંતરનું સરળ ગુજરાતી ભાષાંતર)