રહ્યો છું

ફૂલોની ચાહતમાં કંટકો વચ્ચે પિસાતો રહ્યો છું.
પાંદડીઓના ભાર નીચે સતત દબાતો રહ્યો છું.

એ લાંબી લાંબી કતારો પસંદ નથી મારી પાછળ,
ખુદ આખી જિંદગીને ઢસડતો હું જનાજો રહ્યો છું.

મજબૂર નથી પણ સંસ્કારોને ઓળંગી નથી શકતો,
દિલથી તો ભલે તૂટ્યો પણ મનથી સાજો રહ્યો છું.

ભર્યું છે આખી જિંદગી અમૃત બીજાના જીવનમાં,
ઝરણાં પાસે રહ્યો છું સદા તો પણ પ્યાસો રહ્યો છું.

ખુદા તારે બદલવી પડશે આ હાથની લકીરો પણ,
ગગનરૂપી હથેળીમાં સદા ખરતો સિતારો રહ્યો છું.

સુખમાં મને જગ આખું ભૂલી જાય છે હજી પણ,
કેમ કે દરેકના દુઃખમાં હું બધાને પ્યારો રહ્યો છું.

મૌન રહેવું મારી ટેવ નહોતી પણ દિલગીરી હતી,
આજ સુધી કોઈ ના સમજી શક્યું એ ઈશારો રહ્યો છું.

કોઈ બે ઘડીનું હાસ્ય વિખેરીને ચાલ્યું તો જાય છે,
હું સ્મિતથી મીઠો ના થયો, અશ્રુઓથી ખારો રહ્યો છું.

જો મને ચોરી ગયું શબ્દો વાટે આખું જગત “અંકિત”,
ભૂલ એ જ હતી કે હું બીજાથી હંમેશાં સારો રહ્યો છું.