વાત મારા સ્વર્ગની
વાત મારા સ્વર્ગની
વાત મારા સ્વર્ગની,
મને આજ કરવા દે,
આજ મને મારી જ દુનિયામાં ખોવાવા દે,
થયો હું શહેરી, ને કહેવાયો હું બિઝનેસમેન,
અંતે તો હું કહેવાઉં એક ગામડાનો ગોવાળિયો,
જિંદગીની શરૂઆત, ને એ ગામડાની જમાત,
આજ મને દિલ ખોલીને વાત કરવા દે,
ગામની એ લીલુડી ધરતી જાણે મને સાદ કરતી,
ગામની એ નિશાળ જાણે મને રોજ સંભારતી,
ચોરા પર બેઠેલા મારા દાદાજીની વાતો મને યાદ આવતી,
'માં'ના હાથના મીઠા રોટલા ને છાશ,
ભાઇભાંડુઓ સાથે વડલા નીચેની રમતો,
બાપુ સાથે ખેતરે ફરતો ને મીઠા આંબા ચૂસતો,
બા ની મીઠી કહાનીઓમાં ખોવાતો,
ને ચાંદની શીતળતામાં સમાતો,
ખુલ્લા આકાશ નીચે સૂતો
ને સવારે કૂકડાની બાંગ સાથે જાગતો,
દાદાજીની શૂરવીરોની ને ક્રાતિવીરોની,
કહાનીઓમાં ખુદને શોધતો,
દેશ ને ધરતી માટે કાંઈક સારું,
અચૂક કરવાના સપના સેવતો,
નાનો હું બાળ ધીમે-ધીમે મોટો થતો,
સપના હજારો લઇ હું શે'રમા ફરતો,
ગમે ઈ હોય દોસ્ત !
મારા ગામની પરંપરા, સંસ્કૃતિ,સભ્યતાને સંસ્કાર,
આ શે'રની ગલીમાં ક્યાંથી ગોતું?
બસ આવી મીઠી યાદોને વાગોળું,
ખુશીની એક ઝલકને જીવું,
સંતોષની એ દુનિયામાં ખોવાઉં,
જોયું મેં એ સ્વર્ગ જે વસ્તુ'તું ગામની ધરતીમાં,
બસ આ વાતથી જ મનમાં ને મનમાં હું હરખાઉં,
જીવેલી જિંદગીના એ થોડા અંશ હું ફરી દોહરાઉં.