રહેવા દે

રહેવા દે તાજો ઘા, ખોતરીશ માં,

નામ યાદ રહી ગયું, કોતરીશ માં.

 

તારી ગલી, ગામ, નામ ભૂલવું રહ્યું.

તું પણ મને હવે નોતરીશ મા.

 

સીધી લીટીપરે, ચાલતો રહ્યો,

ચાસ ત્રાંસા પાડવા, જોતરીશ મા

 

ધારા નદી કુવામાં, છલાંગ મારજે

કાજલ ચળકતી આંખમાં, ઉતરીશ મા.

 

જીવન તણી નદી, વંકાય પણ ખરી,

અંશ, ખૂણો, માપવા, આંતરીશ મા.

 

આવીને એ મળે કે જવું પડે,

બેઉ વાત છે અલગ, સાંકળીશ મા.

 

હોઠ પરે કંટકો, ગાલે ગુલાબ છે

યાર એવા હોય, તો છાવરીશ મા.

 

એની નજરનું કસ્તર, બની ગયા પછી,

ગઝલમાં વાત એની, ચીતરીશ મા.

 

રતિકામની છબિ, ફૂલ ને ભ્રમર

ચંદન પરે છે કોતરી, વેતરીશ મા.

 

અપ્સરા પરે, તો ઇન્દ્ર પણ ફિદા,

એવું કહીને ખુદને, છેતરીશ મા.

 

સ્નેહભીની વાદળી, તો શોધવી પડે,

કાળજાનું દર્દ બધે,  ઠાલવીશ મા,

 

પાંચ ઈન્દ્રીઓ, પારસ સમાન છે,

પ્રીતમને પૂજવા છે, વેડફીશ મા.