દાન નું પુણ્ય !
દાન નું પુણ્ય !
નાનું વેઈટર ઉભો છે ટ્રે લઈને,
છેલ્લે બિલ અને મુખવાસ ધરીને,
આંખોમાં છુપાવેલી આશા ભરીને,
ક્યાંક થોડી-ઘણી ટીપ મળી જાય તો ?
કાંતાબેન હિસાબનાં ભારે છે પાક્કાં,
કડકડતી પાંચસોની બે નોટ કાઢતાં,
ઉંચી આંખે વેઈટરને આપતાં,
રખે માળો વધુ લઇ જાય તો ?
બિલ હતું સાતસો ને બાવીસ રૂપિયા,
પાછા મળ્યા કાંતાને બાકીના રોકડા,
બસ્સોને ઇઠોતેર રૂપિયા ગણતાં,
રખેને આડા-અવળા થઇ જાય તો ?
પૂરેપૂરા રૂપિયા પર્સમાં તો મૂકીયા,
ગણતાં-ગણતાં એક નોટ જે ચૂકીયા,
દસ રૂપિયાની નોટ પડી ગઈ આડી,
નજર બહાર ચાલી, ને કાંતા પણ ચાલી !
બહાર નીકળતાં હરખાતાં -હરખાતાં,
આજે જરાય ખોટો ખર્ચો કર્યો નહિ ને,
વેઈટર લુચ્ચાને કંઈ આપ્યું નહિ ને,
જીતીને જંગ પોતે આવીયાં ત્યાં તો !
વાંસોવાસ નાનું વેઈટર દોડીયો,
બેન-બેન કરતાં આવીને પુગીયો,
કાંતાબેન ગાડીમાં ટટ્ટાર છે બેઠાં,
ટીપ માંગવાની આની હિંમત જુઓ તો !
"નોટ રહી તમારી ટેબલની નીચે,
પર્સમાં મૂકતાં હાથમાંથી પડી ગઈ,
આ લો તમારા દસ રૂપિયા " ને
નાનુનાં ચેહરા પર સ્મિત છવાયું જી રે !
સ્તબ્ધ થયાં આપણાં કાંતાબેન ત્યાં તો,
શું કરવું, ને શું નહિ, ખૂબ મૂંઝાણા તેમ,
"તારે માટે જ છે, રાખ તું" ખોટું બોલીને,
ભૂલથી એમણે પુણ્ય રળી ખાધું જી રે !