પ્રેમ પ્રકરણ

કલમથી કાગળ સુધીનું અંતર, 

જેમ જેમ ઓછું થતું ગયું, 

મનની અનકહી લાગણી જાણે,

શબ્દો બનવા આતૂર થતી ગઈ.

શાહીભરેલી એ કલમ જ્યારે, 

કોરા કાગળને અડવા ગઈ,

આંગળી જાણે હ્રદયને ઇશારે,

કલમને દિશા આપતી ગઈ.

કલમથી ખળખળ વહેતી શાહી,

પોતે આકારનું રુપ લેતી ગઈ,

કાગળ પર દોરાયેલો એ પ્રત્યેક,

વળદાર આકાર અક્ષર કહેવાયા.

અક્ષરથી અક્ષરો જોડાતા ગયા, 

અને એ શબ્દો બનતા ગયા,

શબ્દોથી શબ્દો જોડાતા ગયા,

ને આમ જ વાક્યો બનતા ગયા.

વાક્યથી વાક્યો જોડાતા ગયા, 

આવી રીતે ફકરો લખાઈ ગયો,

ફકરાથી ફકરા જોડાતા ગયા, 

આખું પ્રેમ પ્રકરણ રચાઈ ગયું.