ઉત્તરાયણ...
ઉત્તરાયણ...
ઉત્તરાયણ...
તંગદિલી વચ્ચે ખેલદિલીથી જીવી લેવાનો દિવસ...
દરેક યોદ્ધો પોતાની માની લીધેલી
દ્રૌપદીના વિસ્તારને પોતાનું કુરુક્ષેત્ર
અને એક કામચલાઉ સારથી અગાઉથી જ ધારી લે છે.
આ દિવસે વડીલોને પતંગોની સાથે નજરોની થતી ખેંચ-તાણને
મૂંગા મોંએ ભીષ્મની જેમ જ જોયા કરવાની....
કાળાં ગોગલ્સ પહેરી આકાશ તરફ ઓછું ને
સામેની અગાશીએ વધુ જોવાઈ જતું હોય છે...
ગોગલ્સ સૂર્યકિરણોથી બચવા કરતાંય
આપણી સૂર્યમૂખીની આસપાસ ધગધગતાં
સૌરમંડળથી બચવા વધુ પહેરાય છે.
મોટેભાગે આ દિવસે યુવાનો અર્જુન બની
દ્રૌપદીને જીતવા નીકળી પડે છે...
જે જીતી ગયો એનાં માટે ઉત્તરાયણ અને
હારી ગયેલાં માટે આ દિવસ હંમેશા પ્રશ્નાયણ બનીને રહી જાય છે.
આ બધાની વચ્ચે પણ આ દિવસ આપણી
ઢળી રહેલી આંખ અને પાંખને ઊંચે કરી
એમાં ઉન્નતિ તરફનો એક નવો રાહ ચીંધી જાય છે...
ને આકાશના આયાત અને અમાપ વિસ્તારનો
આપણને આછેરો ગ્રાફ દઈને જાય.