આમ–તેમ

ને આમ કંઈ મળે તો કંઈ તેમ પણ વછૂટે,
તારું ને મારું હૈયું, શાનો હિસાબ મૂકે?

તારા બધા હુકમ જે, ઉત્તર કદી ન માગે,
મારા બધા જવાબો મૂંગા રહીને પુછે!

લૂંટાઈ જે ગયા છે, એને હવે ન પૂછો,
‘સ્વ’ના વજૂદ સામે, શું શું હવે આ ખૂટે?

જોડ્યું છે હૈયું લઈને સંવેદનાની સાંકળ,
એ કાચ તો નથી કંઈ કે કાચ જેમ તૂટે!

વરસી જશે ભલે તું વાદળ બની અષાઢી,
ભીંજાઉં હુંય એવી છો જાત મારી ડૂબે!