સાભાર દે

એ વલોણું છે વિચારોનું હવે આકાર દે.

માનવાની વાત માની આજ ત્યાં અખબાર દે.

આંગણામાં બાળ રમતું કિલકારી ગુંજતી,

એજ શમણાં આજ જોતી આવ ને ઝંકાર દે.

હા! અજાણ્યા એ બની અડકી જતાં આરામથી,

ટેરવાં સ્પર્શી જતાં રોમાંચ ચિક્કાર દે.

આપવાની વાત કરશે એ મળીને ખાસ ત્યાં,

રૂબરૂ મળતા નથી તો આજ મળવા ભાર દે.

ના! હવે પાછાં અહીં ફરવું નથી ક્યારેય પણ,

પારકા સાથે હવે રહેવું નથી એ તાર દે.

એજ શમણાં આંખમાં આંજી હવે તો રાહમાં,

આવ નીચે એજ સાચી વાતનો તું પાર દે.

ઈશ તારા ન્યાયના દરબારમાં આવી ગયો.

ન્યાય તોળી, દે સજા કે મુક્તિ એ સાભાર દે.