બે ઘડી આ પૂર...

બે ઘડી આ પૂર પાછાં જો પડે,

મારું હોવું કે ન હોવું સાંપડે.

 

જળ બન્યું મૃગજળ પછીની યાતના,

મોત પણ કેવું ચડ્યું છે ચાકડે?

 

લ્યો, દિવાલો પણ ગણે નુકસાન જ્યાં,

વેદનાના શ્વાસ ખૂટ્યા આંકડે.

 

કોણ, કોને, ક્યાં સુધી ટેકા કરે ?

સ્વાર્થના દર્પણ વમળમાં આથડે.

 

જો વધે વરસાદ મારી આંખનો,

બંધ તૂટે, પાંપણોને પરવડે?