મારાં સપનાંઓ
મારાં સપનાંઓ
શોધી રહ્યો હતો કાંઈક કામનું કબાટમાં,
ને કાંઈક બીજું જ હાથ લાગ્યું !
પડેલું હતું ન જાણે ક્યારથી અહીં અંધારીયા ખૂણામાં...
ગળીઓ કાંઈ કેટલીયે વળી ગઈ હતી,
ને સળો પડીને ચૂંથાઈ ગયું હતું આખું...
ધીરે ધીરે, ને પૂરી નજાકતતાથી ખોલીને જોયું.
અરે!! આ તો મારું સપનું હતું!
કેટલીએ વાર આ જ સપનામાં જીવનનાં રંગો પૂર્યા હતા!!
કાંઈ કેટલીઅે રાતો જાગીને આ સપનાને આંખોમાં આંજ્યું હતું!!
કેટલીએ વાર આ સપનાને ઝાકળ ભેગી કરીને પાયું હતું!!
અમાસની એ અંધારી રાતોમાં આ જ સપનામાં તારલાઓ ટાંક્યા હતા!!
ને જિંદગીનાં ન જાણે કેટલાએ શ્વાસો આપીને આ સપનાને પોષ્યું હતું!!
આખી વનરાઈનાં ફૂલોઅે ફરી ફરીને એમાં ભરવા સુગંધ લઈ આવ્યો હતો!!
ભર તડકામાં એને ભીતરમાં છુપાવીને કેવું સાચવ્યું હતું!!
અને
અત્યારે વિચાર આવે છે કે શું આ એ જ સપનું છે??
ફેંદાયેલું, ચૂંથાએલું, ચોળાએલું, ક્યાંકથી થોડું ફાટેલું, મેલું ને ઘેલું !!
વળી પાછું વિસરાયેલું,
ને કબાટમાં ક્યાંક સંતાયેલું!!
યાદ આવી ગયાં એવા ઘણાંં સપનાંઓ,
જે આવી જ રીતે ઉછેર્યાં હતાં, સાચવ્યાં હતાં..
પણ આજે ન જાણે ક્યાં છે!!