બાળપણ

કેવું હતું ને પેલું બાળપણ,

જેમાં ન હતી કોઈ મથામણ.

રમતા દરરોજ ધૂળ અને પાણીથી,

અને કપડાંને કરતાં એવાં તો મેલા.

કે પછી ચૂપચાપ સાંભળતા મમ્મીનું ભાષણ.

કેવું હતું ને પેલું બાળપણ...

શાળા એ જવાની પણ મોજ હતી ને,

શિક્ષકોને કરાવતા નવા ઊપનામો ધારણ...

કેવું હતું ને પેલું બાળપણ...

ત્યારે થાતું કે ક્યારે મોટા થઈશું અને -

માણવા મલશે જિંદગી અમને પણ,

હવે,લાગે છે કે કંઈ નથી મોટાં થવામાં.

અહિં તો છે વેરાન રણ...

કેવું હતું ને પેલું બાળપણ...

એ જૂની શેરી અને ફળીયાંને જોતાં,

શોધું છું હું એક જ કારણ...

કે ક્યાં ગ્યું એ મારું બાળપણ...