હવે
હવે
1 min
189
સ્નેહ ભીની યાદ સાથે લાવ રાધાને હવે,
આવકારો આપશે મીઠો એ કાન્હાને હવે.
રાજ મૂકી દ્વારકાની એ ગલીઓ ઘૂમતી
માધવનું નામ લેતી રોજ મીરાને હવે.
ઊંઘ સાથે એની દોસ્તી યાદ છે, વાર્તા પછી
યાદ રાખી આજ એણે કીધી વીરાને હવે.
ત્યાં બગાસાં આવશે તો સાચવી લેજો જરા,
એ નજરમાં રોષ પાછળ પ્રેમ છે જાણે હવે.
હા ખુદાઈ એટલે શું રોજ જોતાં આંખથી,
દાખલો એનો જ આપ્યો આજ ટોળાને હવે.
ચુંદડીના લાલ રંગે જાત રંગી આખરે,
છે નવોઢાના જ અરમાનોની ચીતાને હવે.
વારસો સાચો મળ્યો એ સાચવીને રાખજો,
એક શિખામણ બાંધજો, લ્યો ગાંઠ છેડાને હવે.
ટાંકણી પણ જો અડે ત્યારે દર્દની ચીસો હતી,
આગ ચાંપી તોય પીડા કેમ બીછાને હવે?
એ કથામાં રાજકુમારી હતી ભોળી જરા,
એજ તો સરખામણી ત્યાં પાછી તોફાને હવે.