ଯୋଜନା

 

ଯେତେବେଳେ ଷଣ୍ଢଟି ଆ'ଦୁଆର ମୁହଁରେ ତା'ଦୁଆର ମୁହଁରେ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଛଟ ପଟ ହେଉଥିଲା ଭୋକ ବିକଳରେ ଶୋଷ ବିକଳରେ କିଛି ପାଇବା ଆଶାରେ ସଭିଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଅନେଇ ରହୁଥିଲା ସେତେବେଳେ ତାକୁ ସମସ୍ତେ ଦୁର୍ ଦୁର୍ ମାର୍ ମାର୍ କରୁଥିଲେ । ସହାନୁଭୂତି ର ଟିକେ ବି ଆଭାସ ମାନବିକତାର ଟିକେ ବି ଝଲକ୍ କାହା ପାଖରେ ନଥିଲା । କିଏ ପାଣି ପକେଇ ବିଦା କରୁଥିଲା ତ ଆଉ କିଏ ବାଡିରେ ଦି ପାହାର ଦେଇ ଘଉଡାଇ ଦେଉଥିଲା ।

 ଦିନେ ବିଚରା ଷଣ୍ଢଟି ଗୋଟେ ଛକ ଯାଗାରେ ପଡ଼ି ମରିଗଲା । ଯୁବକ ସଂଘ ଏତେବେଳେ ଯାଏଁ ଶୋଇଥିଲେ କି ଆଉ ।

ଦେଖିବ ସଭିଙ୍କ ତତ୍ପରତା ଏବେ ।

ନାରା ଲାଗିଲା - " ଆରେ ଆମ ମଣି ଷଣ୍ଢ ଚାଲିଗଲା " 

ଗାଁ ସାରା ଘଣ୍ଟ ବାଡା ହେଲା , ବାଟୋଇ ଘାଟୋଇ ଯିଏ ଗଲେ ତାଙ୍କୁ ଅଟକାଇ ମଣି ଷଣ୍ଢ ନାଁରେ ଚାନ୍ଦା ମଗାଗଲା । 

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘରୁ ଚାଉଳ ପନି ପରିବା କିଛି ନହେଲେ ଟଙ୍କା ଆଦାୟ କରାଗଲା । ନାମ ସଂକୀର୍ତ୍ତନ ସହ ଷଣ୍ଢକୁ ଗାଁ ସାରା ବୁଲାଗଲା । ଦଣ୍ଡା ମୁଣ୍ଡରେ ଷଣ୍ଢକୁ ସମାଧି ଦିଆଗଲା । 

ଯୁବକ ସଂଘ ପୁଣି ଦାବି କଲେ ମଣିଷଣ୍ଢ ନାଁରେ ଗୋଟେ ସ୍ମାରକୀ ତିଆରି ହେବ । ମାନେ ସିମେଣ୍ଟରେ ଗୋଟେ ବଡ ଷଣ୍ଢ ମୂର୍ତ୍ତି ତିଆରି ହେବ । ସକାଳ ସଂଧ୍ୟା ପୂଜା ହେବ ଭୋଗ ଦିଆ ହେବ ସେଠି । ସେ ମୂର୍ତ୍ତି ବାବଦରେ ପୁଣି ଅଲଗା ଟଙ୍କା ଆଦାୟ କରାଯିବ । 

ସେ ସିମେଣ୍ଟ ଷଣ୍ଢ ମୂର୍ତ୍ତି ତିଆରି ହେବ କି ନାଁ ତାହା ତ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଏବେ ପାଇଁ ।

 କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ସଂଧ୍ୟା ରେ ସେ ଛକ ଯାଗାରେ ଅରୁଆ ଘିଅ ଛୁଙ୍କ ଡାଲମା ଶହେ ଦେଢ଼ଶହ ଲୋକ ଖାଇଥିଲେ ତା ସାଙ୍ଗକୁ ଖଟା ଖିରି ମିକ୍ସର୍ ତର୍କାରୀ ବି ହେଇଥିଲା ।

 ଆଉ ସେହି ରାତିରେ ଗୋଟେ କ୍ଲବ୍ ଘରେ ମଦ ମାଂସ ଆଉ ଗଞ୍ଜେଇର ସୁଅ ଛୁଟୁଥିଲା । ସେଦିନ ସେମାବାର ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଥିଲା କିନ୍ତୁ ମଦ ମାଂସ ଆଉ ଗଞ୍ଜେଇ ସାମ୍ନାରେ ସୋମବାର ଆଉ ସଂକ୍ରାନ୍ତି ବହୁତ ଫିକା ଲାଗୁଥିଲା ସେମାନଙ୍କୁ ।