ମିଛ ମମତା

  ମୋ ମାମା କେବଳ ମୋତେ ସ୍ନେହ ଆଦର କରନ୍ତି ଏ ଭାବନା ମୋର ଦୂର ହୋଇଗଲା ଯୋଉ ଦିନ ପାଖ ବସ୍ତିର ଦଶ ବାର ଜଣ ପିଲାଙ୍କୁ ମାମା ଆମ ଘରକୁ ଡାକିଥିଲେ ।

 ଘର ଦ୍ଵାର ସେଦିନ ସବୁ ପରିଷ୍କାର ପରିଚ୍ଛନ୍ନ କରିଥିଲେ ।ଚଟାଣ ଉପରେ ସଫା ଆସନ ପକାଇ ଥିଲେ । ଭଲ ଭାବେ ଧୂଆ ହୋଇଥିବା କଦଳୀ ପତ୍ରରେ ଅତି ଯତ୍ନରେ ବାଢ଼ି ଦେଇଥିଲେ ପୁରି ଡାଲମା ଆଉ ରସଗୋଲା ବି । ସବୁ ପିଲା ମନଭରି ଖାଉଥିଲେ ।

ଖାଇବା ମଝିରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ପଚାରୁଥିଲେ ମାମା , " ବାବା ଆଉ କ'ଣ ଦେବି କି ? , ଗୋଟେ ପଟ ଦଉଛି ? .... ହଁ.... ତୁ ବି ନେ .... କଣ ବାବା ଶୋଷ ଲାଗୁଚି.. ?... ହଉ ନେଏ ପାଣି ପିଇ ଦେ .. ।

ଖାଇବା ମଝିରେ ମୋତେ ମାମା ଯେମିତି ପଚାରେ ସେମିତି ପଚାରୁଥିଲା ସେମାନଙ୍କୁ ।

 ଖୁସି ମନରେ ସବୁ ପିଲା ଖାଇ ପିଇ ଫେରିଗଲେ ତାଙ୍କ ବସ୍ତିକୁ ‌। ମୋତେ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଥିଲା ସେଦିନ ମୋ ମାମା ସତରେ କେତେ ଭଲ ।

 ଏଇ ଘଟଣା ର କିଛି ଦିନ ପରେ ସେଦିନ ଖରାବେଳେ ଅଚାନକ ତାର ଛୋଟ ପୁଅ ସହିତ ଜଣେ ଭିକାରୀ ବୁଢୀ ଆମ ଗେଟ୍ ବାଡ଼େଇଲା ।

 

ମୋ ମାମା କବାଟ ଖୋଲି ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଗଲାରୁ ସେ ବୁଢୀ କହିଲା " ମାଆ କିଛି ଖାଇବାକୁ ମିଳିବ କି ବହୁତ ଭୋକ ..." ଛୁଆଟା ବି ସକାଳ ପହରୁ କିଛି ଖାଇନି ଯଦି କିଛି ଦିଅନ୍ତ ତେବେ ...." 

ମାମା ବୁଢୀ ହାତକୁ ଦଶ ଟଙ୍କା ବଢେଇ ଦେଇ କହିଲେ - " ନାନା ଆଜି କିଛି ନାଇଁ ପରେ ଆସିବ " 

 

ସେମାନେ ଚାଲିଗଲା ପରେ ମାମା କୁ ମୁଁ କହିଲି - " ତାଙ୍କୁ କିଛି ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ଦେଲନି ? ସେଦିନ ଏତେ ପିଲାଙ୍କୁ ଦେଲ ଆଉ ଆଜି ଦିଇ ଜଣଙ୍କୁ ଦେବାକୁ ...." 

ମାମା ମୋ ମୁଣ୍ଡ ଆଉଁସି ଦେଇ କହିଲେ -" ପାଗଳାଟା , ସାଇବାବା ବ୍ରତ ପରା ସରି ଯାଇଛି " ।