ଯୁଗେ ଯୁଗେ କୈକେୟୀ

ନୁହେଁ ରାମାୟଣ ନୁହେଁ ଭାଗବତ

ନୁହେଁ ଏ ପୁରାଣ କଥା

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପରା କୈକେୟୀ ବଞ୍ଚିଛି

ଟୁଙ୍ଗାରି ନିଜର ମଥା ।

କୁଟ ଓ କପଟ ମନ୍ତ୍ରଣା କରିଲା

କୁତ୍ସିତ ମନ୍ଥରା ନାରୀ

ନିର୍ବୋଧ ପରାୟେ କୈକେୟୀ ମାତା

ପୁତ୍ର ହାତେ ଦେଲା ବରି ।

ନିର୍ଦୋଷେ ରାମ ଗଲେ ଘୋର ବନ

ସାଥେ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସୀତା

ଭାବେ ଭାବ ରଖି ନ ପାରେ ସଳଖି

ବୃଦ୍ଧ ଦଶରଥ ପିତା ।

କିଏ ସେ ବୁଝିଲା ଅଯୋଧ୍ୟା ରାଜ୍ୟେ

ସବୁ କଲେ ମଥା ନତ

ମିଥ୍ୟାକୁ ଆବୋରି କୁତ୍ସିତ ନାରୀ

ଖୁସି ହୁଏ ଶତ ଶତ ।

ଯାଇଛି ଯେ ବନ ଫେରିବ ସେଦିନ

ଅପେକ୍ଷା ସେହି ସକାଶେ

କୁତ୍ସିତ ମୁହଁ ତା କଳୁଷିତ ହେବ

ଶାନ୍ତି ଫେରିବ ଦେଶେ ।