ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ଯମୁନା ଯେ କିମ୍ଵଦନ୍ତୀ ହୁଏ

କଦମ୍ବ ତା ପତରେ ପତରେ

ପ୍ରୀତି ଲେଖି ଯାଏ ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ବାଉଁଶ ଯେ ବଂଶୀ ବନିଯାଏ

ସେଇ ସୁରେ ଶ୍ରୀରାଧାର

ନାମ ଲେଖି ଦିଏ ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ଗୋପପୁର ଉତ୍ସବରେ ଭାସେ

ଗୋପୀ ଜନ ମନୋହାରୀ

ନାମ ହୋଇ ଯାଏ ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

କୁବ୍ଜା ହୁଏ ସୁନ୍ଦରୀ ରମଣୀ

ସୁଦାମାର ଭକ୍ତି ଭାବ ଜାଗେ

କହିଦିଏ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ କାହାଣୀ ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

କଂସ ମରେ ମଞ୍ଚାରୁ ଯେ ପଡ଼ି

ଗୋପୀଗଣ ବିମୋହିତ

ନିଜେ ପୁଣି ନିଜକୁ ଭୁଲନ୍ତି ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ଅସରନ୍ତି ଇତିହାସ ଲେଖା

ମୁଁ ଦେଖେ ତୁମକୁ ଯେବେ

ମୋ କୋଳରେ ପାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ଯଶୋଦାର ମନ ମିଳିଯାଏ

ମୋ ପଣତ ମେଲି ଦେଇ 

ତୁମର ଯେ ବାଟ ଚାହିଁ ରହେ ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ବୁକୁ ଭରା କୋହ ବାଷ୍ପ ହୁଏ

ମାଗିବାକୁ ଯଦି ଭାବିଥାଏ

ସେସବୁକୁ ପାଶୋରି ମୁଁ ଦିଏ ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ମାତୃତ୍ଵ ମୋ ବାହୁନି କାନ୍ଦେନି

ଅନୁଭବ ଅର୍ଗଳୀରେ ମଜ୍ଜି

ତୁମ ସଂଗେ ସଂପର୍କ ଯୋଡଇ ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ମୋହ ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗି ମୋର ଯାଏ

ସବୁ ବନ୍ଧନ କୁ ଭୁଲି

ତୁମ ସଙ୍ଗେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଯାଏ ।