ତୁମେ ନ ରଖିଲେ

ଭଙ୍ଗା କାଚ ଗୁଣ୍ଡେ 

ମନ ମୋ କ୍ଷତାକ୍ତ

ଝରୁଛି ରକ୍ତ ସୁଅ

ବନ୍ଦ ହେବାର ନାଁ ନେଉନାହିଁ

ଦେଉଛି ଛାତିଏ କୋହ।

କେମିତି ସହିବି

ଅସହ୍ୟ ପୀଡାକୁ

ଫାଟି ଯାଏ ଛାତି ମୋର

କିପରି ଚାଲିବି ଏ ତୁମ ସଂସାରେ

ଶୁଖୁନି ରକତ ଧାର।

କଅଁଳ କପଟ କଥାରେ

ଭଳି ଯାଇଛି ଏ ମନ

ଖସିଗଲା ପାଦ ତଳକୁ ତଳକୁ

କେମିତି ବଞ୍ଚିବି

ସାଥୀ କରି ଏତେ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ।

ହୋସ୍ ଉଡି ଯାଉଛି ମୋର

ପ୍ରଭୁ ବାରେ ଦୟା କର

କୂଳରେ ଲଗାଅ ନାଵ

ତୁମେ ନ ରଖିଲେ 

କିଏ ମୋର ସାହା ହେବ

ମୋ ମନରେ ଶକ୍ତି ଦେବ ।