ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ

ଆଦ୍ୟ ଫଗୁଣ ର ପ୍ରୀତି ପର୍ବ ତୁମେ,

ମୁଁ ଯେ ବସନ୍ତ ର ରାସ,

ତୁମେ ରଙ୍ଗ ଭରା ଫଗୁ ର ପସରା

ମୁଁ ତୁମ ଓଠ ର ହସ।

ଫଗୁ ରୁ ମୁଠାଏ ବୋଳି ଦିଅ ତୁମେ

ମହକୁ ମୋ ଚଉ ପାଶ,

ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ସିନ୍ଥି ରେ ମୋହର

ଭରି ଦିଅ ଦେହେ ବାସ।

ଉତ୍ତାଳ ତରଙ୍ଗ ତୁମେ ସାଗର ର

ମୁଁ ସାନ୍ଧ୍ୟ କାଳୀନ ଦୃଶ୍ୟ,

ମାେନରମ ତୁମେ ସାଗର ଦେହ ରେ

ମୁଁ ତୁମ ପାଇଁ ହସ ହସ।

ସୁଗନ୍ଧ ବଉଳ ଝରି ଝରି ଯାଏ

ଠିକଣା ହେଲାଣି ଶେଷ,

ସରି ସରି ଯାଏ ସମୟ ହାତରୁ

ସମୟ ର କଣ ଦୋଷ।

ପ୍ରିତିଲଗ୍ନା ମୁଁ ଯେ ତୁମ ପ୍ରୀତି ପାଇଁ

କେଉଁ ଫଗୁଣ ରୁ ଆଶ,

ଧନ୍ୟ ହେଉ ପ୍ରିୟ ଜୀବନ ମୋହର

ପାଇ ତୁମ କର ସ୍ପର୍ଶ।