ତଥାପି ଶେଷ ନ ହେବାରୁ ରାସ୍ତା ସରିଲାନି

ରାସ୍ତା ସରିଲାନି

ଚଲା ପଥର ବାଧା ହେତୁ ଅବା

ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳର ଭୁଲ ଠିକଣାରୁ

ତାହା ମୁଁ ଜାଣେନି ।

ଗତି ଭୁଲିବାର କ୍ଲାନ୍ତି

ଅବଶ କଲାନି ଏ ଦେହକୁ

କାରଣ ଚାଲିବା ମୋର ଧର୍ମ – ପହଂଚିବା ନୁହଁ

ଏମିତି ସମସ୍ତେ ବି ପହଂଚି ପାରନ୍ତିନି

ଲୋଟଣୀ ପାରାର ଓଲଟ ବୃକ୍ଷକୁ

ଅର୍ବେକ ତ ଜାଣି ନାହାନ୍ତି

ଏ ରାସ୍ତାକୁ – ରାସ୍ତାର ପଥକକୁ

ସମସ୍ତେ ଜାଣି ନାହାନ୍ତି ଦେହ ଓ ଦାହର ଦହନ

କ୍ଷୁଧା ଓ ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ଦାଦନ

ଅତ୍ୟାଚାରର ଅନ୍ଧଗଳି

ଯଦିଓ ସମସ୍ତେ ବନ୍ଧା ଏ ଅର୍ଗଳୀରେ

ଭାବର ଦେହଳୀରେ

ଶିଶୁପାଳରୂପୀ ଶିଉଳୀରେ

ଯାତ୍ରିକ ସଭ୍ୟତାର ଭାବଲେଶହୀନ ଦେଉଳୀରେ ।