ଥୁଣ୍ଟା ଗଛ

ଗାଆଁ ଶେଷମୁଣ୍ଡ ଥୁଣ୍ଟା ଗଛଟିଏ

ଠିଆ ହୋଇଅଛି ନିରବ ହୋଇ

ନାହିଁ ଶ୍ୟାମଳିମା ରୂପ ରଙ୍ଗ ତା'ର

ଦେହେ ଫୁଲ ଫଳ ସମ୍ଭାର ନାହିଁ ।

ପତ୍ରର ଗହଳ ଶୋଭା ପାଉନାହିଁ

ଛାୟା ଦେଉନାହିଁ ଖରାବେଳରେ

ସରାଗେ ବାଟୋଇ ବସୁନାହିଁ ମୂଳେ

ନାହିଁ ପକ୍ଷୀ ବସା ତା'ର ଶାଖାରେ ।

ରଜ ପରବରେ ଦୋଳି ବାନ୍ଧିବାକୁ

ଆସୁନାହାନ୍ତି ଯେ ଗାଆଁର ଝିଅ

ବାୟୁ ଛାଡି ପ୍ରାଣ ବଞ୍ଚାଇ ପାରୁନି

ହୃଦୟେ ତାହାର ଭରିଛି କୋହ ।

ବିତିଯାଇଅଛି ବୟସ ତାହାର

ତଥାପି ମାଟିକୁ ଜାବୁଡି ଧରି

ମଲାଯାଏଁ ସେବା କରୁଛି କରିବ

 ଜୀବନ ମୂଲକୁ ସର୍ବଦା ସ୍ମରି ।

ମଲାପରେ ତା'ର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବୟବ

ଦାନ କରିଦେବ ଆମରି ପାଇଁ

ଅବଦାନ ତା'ର ବୁଝ ହେ ମଣିଷ

ଥୁଣ୍ଟାଗଛ ବୋଲି ଅଲୋଡା ନାହିଁ ।