ସୁଧାମୟ ଶ୍ରାବ୍ୟସ୍ୱର

ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ସୁବର୍ଣ୍ଣଧ୍ୟାୟେ ଧରଣୀ ଲାଗନ୍ତି ନବ,

ଉଷାକାଳେ ଉପକ୍ରମ ହୁଅନ୍ତି ସପ୍ତସ୍ୱରର ଉଦ୍ଭବ,

ବସୁଧା ବାଣ୍ଟନ୍ତି ସୁଧାମୟ ଶ୍ରାବ୍ୟସ୍ୱରଙ୍କର ବିଭବ,

ପ୍ରଣବ କରାନ୍ତି ସୁର-ବୈଭବ ବୈଭୋଗକୁ ସମ୍ଭବ।

ପର୍ବତ ପ୍ରପାତ ଶୁଣାନ୍ତି ଝରଝର ରବ,

ନିର୍ଝରିଣୀ ଅନର୍ଗଳ କରନ୍ତି କଳକଳ ରାବ,

ମେଘମାଳା ରଖିଛନ୍ତି ବଜ୍ରଧ୍ୱନିର ସ୍ୱଭାବ,

ବର୍ଷାପାତ ଧରାପାତ କରନ୍ତି ଝର୍ଝର ରାବ ।

ଭ୍ରମଣଶୀଳ ଭ୍ରମର କରନ୍ତି କୁସୁମ ସମୀପେ ରୁଣୁଝୁଣୁ ରବ,

ମଧୁକଣ୍ଠ କଳକଣ୍ଠ ଲୁଚିଲୁଚି କରନ୍ତି କର୍ଣ୍ଣଗୋଚର କଳରବ,

ସରୋବରେ ସନ୍ତରଣ କରି ରାଜହଂସ ଶୁଣାନ୍ତି ତୂରୀ-ରବ,

ନୀଳ ଗଗନରେ ବିହାରୀ ବିହଙ୍ଗ କରନ୍ତି ବିନୋଦ ଗାନୋତ୍ସବ।

ମାତା-ପିତାଙ୍କ ପାଇଁ ଶିଶୁର ଶୈଶବ ଏକକ ପରବ,

ଶୁଆ ପରି ସନ୍ତାନର କୋମଳ ରବ ଲାଗେ ସଜୀବ,

ମା'ଙ୍କ ନାନାବାୟା-ଗୀତ ଲାଗେ ସୁରତରଙ୍ଗିଣୀଙ୍କ ରବ,

ଶିଷ୍ୟଙ୍କ ଉଚ୍ଚାରଣରୁ ଶିକ୍ଷକ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଗୌରବ |