ସରଳ ହୄଦୟ

ସରଳ ହୄଦୟ ଖୋଜିଥାନ୍ତି ପ୍ରଭୁ

    କରିବାକୁ ସଦା ବାସ,

କାହିଁକି ମାନବ ବୁଝେନା ଏତିକି

    ଭରୁଛି ଜଟିଳ ବିଷ ।

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଶାନ୍ତି ପ୍ରେମ ଭରା ପ୍ରୀତି

    ଅଟେ ଦେହର ଗହଣା,

ଅନ୍ତଃସୁଖ ତେଜି ଧାବିତ ମାନବ

    କରେ ନିଜଠି ଛଳନା ।

ଆନ ଚାକଚକ୍ୟେ ଖୋଜେ ସେ ନିଜକୁ

   ଶୁଣେନାହିଁ ଅନ୍ତଃସ୍ଵର,

ନିଜେତ ନିଜର ବଇରି ସାଜିଛି

    କରିବ କେ ଉପଚାର ।

ହେ ମାନବଜାତି ! ସାନକୁହା ମାନି

   ତେଜିଦିଅ କୁଅଭ୍ୟାସ,

ସତ୍ କର୍ମ ଆଦରି ପଥେ ଯାଅ ଚାଲି

   ନିଜପରେ ରଖି ବିଶ୍ୱାସ ।

ସରଳ ବୄତ୍ତର ପରିଧିସ୍ଥ ହୋଇ

   ସାଜ ଏକ ଅନ୍ତଃବିନ୍ଦୁ,

ହିଂସା ଦ୍ଵେଷ ତେଜି ସଜାଡ ନିଜକୁ

   ଲଭିବ ସୁଖର ସିନ୍ଧୁ ।